Gepubliceerd in La Cadena No. 114 – April 2006

Met Bløf naar Buenos Aires
Door Iván Torres ConchaHet is woensdag 12 januari 2005, ijskoud op Schiphol. Het geeft niets,
nog even en ik ben in Buenos Aires. Vlucht 0797 brengt mij naar de zomer,
naar vrienden, naar familie, naar tango. Na een uur vliegen tref ik in
het vliegtuig de Nederlandstalige rockformatie Bløf. Ze zijn bezig met
een bijzondere cd: 13 nummers opgenomen in 13 verschillende landen.
Onderweg naar Buenos Aires sprak ik met een aantal bandleden over het
project, waarin ook de Argentijnse tango een rol speelt.

Tekstschrijver en bassist Peter Slager vertelt dat Bløf wereldmuziek wil
combineren met Nederlandstalige rockmuziek. “In Buenos Aires proberen
wij de tango te verweven met onze eigen muziek.” Toetsenist Bas vult aan:
“We zijn gedurende een aantal jaren succesvol geweest, maar wij willen ons
artistiek vernieuwen en dit project is een resultaat van deze wens.”
De bandleden hadden het gevoel dat veel Nederlandse bands hetzelfde aan
het doen zijn. Zij hadden geen zin in die val te lopen. Peter: “Wij
proberen onze identiteit te bewaren. Wat zijn wij als band? Wat kunnen wij?”
Tango is een muziekstijl waar de band al eens mee in aanraking is gekomen.
Peter: “Niet dat wij precies weten wat het is, maar het geluid van de
bandoneon is ons niet onbekend. Leo Vervelde speelt mee op een van onze
erste platen, Liefs uit London. Op onze laatste plaat speelt Carel
Kraaijenhof twee nummers mee.”
“Wat wij nu hebben gedaan, is een liedje schrijven waarvan wij dachten
dat het goed te mengen is met tango elementen. Dat is No tango geworden,
met vier bandoneons en vier violen van orquestra Sans Souci. We gaan met
hen in Buenos Aires de studio in en proberen de tango te koppelen aan
onze eigen muziek.”
Drummer Norman: “We zijn op zoek naar authentieke tango. Het lijkt me heel
leerzaam voor ons.”
Ik merk op dat orquestas típicas geen drums hebben. “Denk je iets te kunnen
leren van deze zo ritmische muziek zonder drummer?”
Norman: “Dat is juist wat een reis als deze zo interessant maakt, tango
op onze manier te laten horen. En als de tango geen grote traditie met drums
kent, is dat juist voor mij een uitdaging. De tango spelen volgens Bløf.”

Inmiddels heb ik een glas wijn in de hand, doe mijn ogen dicht en denk
aan Villoldo, Ponzio, Arolas en vele andere tangohelden van het eerste uur.
Wat zouden zij hebben gevonden van deze vier mannen die even naar
Buenos Aires komen om zich door de tango te laten inspireren?
Misschien besluiten ze unaniem om hen te verwelkomen. Onder één
voorwaarde: dat ze hun ogen en oren goed de kost geven tijdens hun
verblijf. Misschien dat, als het moment van vertrek naderbij komt,
Bløf op het vliegveld uitgeleide wordt gedaan, terwijl onder leiding
van Pacho La cumparsita wordt gespeeld.

De cd Umoja van Bløf ligt nu in de winkel